Nieuwsbrief Stichting Kerala 2010

In Ghana, waar Dorien en ik in 2004 voor een ontwikkelingswerk project in het dorpje Hwidiem zijn geweest, is een belangrijk gezegde:

Niet elk van ons woont aan de rivier en niet ieder woont in het bos.
Daarom ruilen we met elkaar vis en wild, gevogelte en kruiden, sieraden en aarden potten.
Niet zozeer om er rijker van te worden, maar om elkaar het leven mogelijk te maken.

Deze gedachte sluit goed aan bij onze doelstelling, namelijk andere mensen steunen, niet om er zelf rijker van te worden maar om ook anderen een kans op een betere toekomst te geven. Wij doen dit inmiddels ruim 10 jaar, want in maart 1999 zijn we volgens de notariële akte gestart en hebben daar in maart 2009 ook even bij stil gestaan. Bij die bijeenkomst waren aanwezig: bestuursleden, sponsoren die mee zijn geweest op onze reis naar India en enkele belangstellenden.

Resultaten tot nu toe
Als we de lijst van resultaten zien, is er veel bereikt. Hier een kort overzicht;
- 6 dagcentra c.q. scholen voor verstandelijk of meervoudig gehandicapte kinderen in Trivandrum, Erumely, Anakkara, Denduluru, Kanjirikkapilly, Guntur;
- Vervoer mogelijkheden door het geven van een autobus of autoriksja om de bezoekers van de centra thuis op te halen in Kanjirikkapilly, Guntur, Erumely, Kindangoor en Cochin;
- Ondersteuning bij oprichting van oudervereniging van ouders met een gehandicapt kind;
- Een tehuis waar gehandicapte kinderen en jong volwassenen kunnen wonen in Kanjirikkapilly en Anakkara;
- Inrichting en lesmateriaal van de diverse voorzieningen;
- Fysiotherapiecentrum in Kanjirikkapilly;
- Opvang van water in Erumely en Cochin en verwarming van water door middel van zonnecollectoren voor een tehuis in Cochin waar gehandicapte meisjes wonen;
- 3 scholen voor basisonderwijs in Thekkalapadu, Attaluru en Thummalapudi;
- Sanitaire voorzieningen op meer dan 20 scholen;
- Bouw van 21 vissersboten na de tsunami van 2004 en
- Waterputten en bijdrage aan bouw van 73 eenvoudige stenen huisjes in de slums.

Heel belangrijk is natuurlijk dat alle voorzieningen samen door meer dan een paar duizend mensen intensief gebruikt worden. Onze jaarlijkse bezoeken bevestigen dit.
De verschillen tussen Europa en India zijn en blijven groot. Soms horen we de opmerking dat de mensen in India onze hulp niet nodig hebben. Echter voor de gehandicapte kinderen zijn er maar weinig voorzieningen. Daarnaast is het belangrijk te weten dat driekwart van de bevolking, wonend op het platteland met name in het oosten van India, leeft van minder dan $ 2,00 per dag, aldus dagblad Trouw 8 december 2009.
Alhoewel wij oorspronkelijk uitsluitend de zorg voor gehandicapte mensen wilden ontwikkelen zijn we nu ook actief om de primaire levensbehoefte te verbeteren. Basisonderwijs, eenvoudige huisjes, water en sanitaire voorzieningen krijgen, indien wij daarvoor financiële mogelijkheden hebben, ook onze aandacht. Bij een betere hygiëne zullen er minder kinderen vroegtijdig sterven, maar je kunt je handen niet wassen als er geen water is. Één druppel schoon water in de hand is erg belangrijk want elke druppel kan de eerste zijn van een nieuw en gezonder leven.

Toekomst
Hoe gaan we na 10 jaar verder? We willen nu 2 jaar geen grote nieuwbouw plegen, maar datgene wat we allemaal gerealiseerd hebben, optimaal benutten door een meer inhoudelijke koers te gaan varen.
Zoals beschreven zijn we op diverse locaties actief geweest om de zorg te ontwikkelen. Menskracht, kennis en financiën zijn structureel nodig om die ontwikkeling inhoud te geven. Daarbij werkt ook onze morele ondersteuning om ervoor te gaan. In 2010 en 2011 willen wij hier ons accent op leggen. Concreet betekent dit dat wij met de volgende stichtingen hierover inhoudelijke afspraken willen maken betreffende dagbesteding, onderwijs en fysiotherapie.
- Foundation Mithram in Kanjirikkapilly. Hier wonen ongeveer 20 jong
volwassenen. Daarnaast komen er dagelijks 70 kinderen/ jong volwassenen.
- Cottolengo school in Fort Cochin. Momenteel zijn er 50 meisjes waarvan er 27
inwonend zijn. Hun fysiotherapie afdeling wordt ook veelvuldig bezocht door
mensen uit de buurt die de reguliere zorg niet kunnen betalen.
- Pratheeksha Nikethan Special school in Anakkara. Momenteel zijn er 58
kinderen/ jong volwassenen met daarbij de ontwikkeling van het Körver home
voor 20 gehandicapte kinderen.
- Jeevan Jyothi Special school in Erumely. Hier zijn ongeveer 40 bezoekers,
kinderen en jong volwassenen zowel jongens als meisjes.
- Alphonsa mentally challenged school in Denduluru Zij zijn vorig jaar gestart
met overwegend jonge kinderen.
- Manovikas Kendra special school for mentally & hearing handicapped children
in Guntur. Ruim 100 kinderen en jong volwassenen bezoeken de school. Deze
school is volgens onze normen het meest ontwikkeld.
- Group care 10. Een oudervereniging. Zij hebben mede met onze steun de
eerste stappen gezet om tot ouderparticipatie te komen. De tijd van de
schaamte is nog niet voorbij evenmin de acceptatie van een gehandicapt kind.
Steun aan ouders door voorlichting en het ontwikkelen van zelf help groepen is
gaande. Samenwerking is er met de nationale stichting Parivaar, nationaal
instituut Manovikas Nagar en de deelstaat regering. Hun missie is het
doorbreken van de sociale, economische en psychologische grenzen in de
samenleving.
Daarnaast hopen we ook nog verdere ondersteuning te blijven bieden aan de vervanging van slums door eenvoudige huisjes en het opstarten van een vrouwen inkomens project.

Wij hopen als stichting op deze wijze een daad van geloof in het leven, een daad van vertrouwen in de toekomst, een daad van liefde jegens de toekomstige generaties te stellen die van de vruchten zullen genieten wanneer wij er niet meer zijn.
Dit alles willen we bereiken tegen zo min mogelijk onkosten, dus geen advertenties in de krant, wij sturen geen cadeautjes en ook sturen we geen folders rond. Bij ons treden geen artiesten op. Wij willen alleen samen met mensen echt bouwen aan een andere toekomst.
Wij hebben ook geen smoesjes/excuses waarom we het niet zullen doen. Wel hebben we de zekerheid dat we samen de druppel op de gloeiende plaat zijn waardoor die andere toekomst kan ontstaan.

Hoe kunnen we onze doelen bereiken?
Alleen met steun van velen. We willen mensen betrekken bij het behalen van onze doelstellingen door middel van voorlichting en het geven van inzicht in waar en hoe we bezig zijn. Ook blijven mensen meegaan naar India om zelf te zien, te ruiken, te horen, te voelen, te ervaren waar en hoe we werken. Open en transparant zijn met zeer korte lijnen waardoor de onkosten minimaal blijven. En elke Euro telt. Uw steun is geen roeispaan in de woestijn maar een daadwerkelijke steun voor de ander. En weet, wij zijn als ANBI gecertificeerd en hebben de eerste 10 jaar slechts 0,41% onkosten gehad.