Wat zijn de belangrijkste conclusies als we achterom kijken naar 2007 en welke richting gaan we in 2008 en aankomende jaren inhoud geven.
Van de 7 projecten die we opgestart zijn is een deel nog niet afgerond. Het zijn grotere bouwprojecten die meer tijd en aandacht vragen.
De school voor niet gehandicapte kinderen in Attaluru in Andhra Pradesh was wel in een vergevorderd stadium maar nog lang niet klaar.
Het dagcentrum voor gehandicapte kinderen/ jong volwassenen in Erumely waar we een verdieping bovenop het in 2006 gerealiseerde centrum willen bouwen is eveneens nog niet gereed.
En de school/ dagcentrum in Anakkara ondervindt ook dezelfde problemen. Prettige bijkomstigheid door deze vertraging is dat de verantwoordelijke personen nu ook bereid zijn een gezinsvervangend tehuis te bouwen door het oude gebouw te renoveren c.q. aan te passen.
De oorzaken bij alle 3 de instellingen waren;het langdurige regenseizoen met overvloedige regende prijsstijgingen van staal, zand en cementde duurder wordende arbeidskrachten, b.v. salariskosten van de bouwvakkers zijn in 9 jaar gestegen van € 1,00 naar € 3,00 per dagAangezien wij op meerdere plaatsen projecten hebben kunnen we de prijsopgaaf met elkaar vergelijken en weten we dat de problemen reëel zijn.

Afgerond is het fysiotherapiecentrum bij de stichting Mithram in Kanjirikkappilly.
Aan deze stichting, opgezet door ouders met een verstandelijk gehandicapt kind, hebben we nu een groepshuis, dagcentrum, waterput, autobus en nu dus een fysiotherapiecentrum geschonken. Daarmede is dit project geslaagd en afgerond.
Bij de Cottolengo sisters in Fort Cochin zouden we een wateropslagplaats bouwen. Doordat echter de autoriksja stuk ging hebben we hier toch maar een klein busje gekocht om de kinderen te halen en weer dagelijks thuis te brengen.

Nog gaande is ook de bouw van toiletten in Chinthamadu. Voor de zeer arme bevolking zijn we met behulp van een Nederlandse bank toiletten aan het bouwen waardoor men een stukje hygiënischer kan leven. Nu zien we nog dat men in de ochtenduren langs de spoorlijn gaat zitten, soms zelfs met meerdere op een rij.
Tenslotte mogen we constateren dat we samen met de St. Ann sisters aan de slag kunnen om een definitief centrum voor kinderen te bouwen. Zij hebben de grond in bezit waar het nieuwe centrum moet komen. Deze laatste 2 projecten zijn beide in Andhra Pradesh.

Vooruitkijkend acht het bestuur van de stichting het nu het goede moment om vanaf 2009 de koers voor de komende jaren bij te stellen. De belangrijkste hoofdconclusie is namelijk dat we na 10 jaar de deelstaat, waar onze stichting naar vernoemd is, minder tot onze prioriteit gaan rekenen. Motivatie hiertoe is dat er nu meer dan 150 scholen en dagcentra voor mensen met een verstandelijke handicap zijn in dit deel van India. Dat is relatief weinig op een bevolking van 30 miljoen mensen, maar de kennis en draagvlak is naar ons oordeel voldoende aanwezig om het zelf verder uit te bouwen. Daarbij komt dat de overheid van deze deelstaat inmiddels RS 600, zijnde ruim € 11 per kind per maand voor de exploitatiekosten geeft. De ouders zijn verenigd in de vereniging Care 10 en beginnen ook hun invloed te krijgen en weten de wegen te vinden die noodzakelijk zijn om de zorg door de samenleving te laten dragen.
Kortom mede dank zij onze steun bij ongeveer 10 % van de 150 voorzieningen gaan we naar het oosten koersen.
In de deelstaat Andra Pradesh is nog veel meer werk te doen. De levensstandaard is aanzienlijk lager en de ontwikkelingen in de zorg zijn amper gestart. Met deze achtergrond informatie zal het duidelijk zijn waarom de koers wordt bijgesteld.

Ook inhoudelijk willen we de koers bijstellen d.w.z. de doelstelling verbreden. Waren we oorspronkelijk uitsluitend op de zorg voor mensen met een verstandelijke handicap gericht nu ondersteunen we ook andere processen die gericht zijn op een verbetering van kwaliteit van leven. We doen dit in de vorm van ondersteuning bij primaire onderwijsvoorzieningen en sanitair en water voorzieningen. Immers als de bevolking dit nog onvoldoende of niet heeft dan komen ze er ook niet toe om de zorg voor gehandicapten te ontwikkelen.

Deze verschuiving brengt ons tot de volgende onderwerpen die we in 2008 in de deelstaat Kerala nog willen realiseren;afronding bouw school/dagcentrum/vocational training centrum Anakkaragezinsvervangend tehuis voor 10 jong volwassenen in Anakkaraafronding van extra etage in dagcentrum Erumely
In de deelstaat Andhra Pradesh in de regio Guntur zullen we o.a. de volgende projectactiviteiten hebben;afronding school `Jamie` in Attaluruschool/ dagcentrum voor deels meervoudig gehandicapte kinderen in St. Annna o.a. in het dorp Chinthamadu alwaar we toiletten hebben geschonken nog enkele tientallen toiletten in de regio en bij scholen bouwen.voorbereidingen treffen om in Eluru in 2009 een nieuw dagcentrum/school te kunnen bouwen. Deze stad ligt tegen de grens van de deelstaat Orissa aan.
Tot slot zij nog opgemerkt dat wij door de belastingdienst zijn aangemerkt als een Algemeen Nut Beogende Instelling ( ANBI), hetgeen betekent dat uw gift volledig belasting aftrekbaar is en dat past mooi bij onze filosofie om elke Euro voor 99,6 % daadwerkelijk ter plaatse te besteden