Zoals eerder gemeld zijn de contacten aanwezig sinds 1987. Medewerkers van een van de eerste Indiase lokale organisaties kwamen met subsidiegelden van de Bisschop Bekkers Stichting voor een stage van drie maanden bij de toenmalige organisatie Boldershof in Druten terecht.

In de laatste nieuwsbrief leest u de financiële verantwoording van alle projecten, de vertaling van ale cijfers naar mensen en de begroting.

Een korte beschrijving van de activiteiten voor promotie activiteiten van de Stichting Kerala.

Nieuwe foto's onderaan deze pagina!

Hier vind u de contact informatie van Stichting Kerala.

Het laatse nieuws uit India!

Wie Zijn Wij?
Sinds 1987 zijn er contacten met medewerkers van organisaties betreffende de zorg voor mensen met een verstandelijke handicap. Het gaat hier om organisaties in de steden en dorpen rond Cochin en Trivandrum in de deelstaat Kerala en Guntur in de deelstaat Andra Pradesh, gelegen in het zuiden en oosten van India. De deelstaat Kerala is bij onze voorouders bekend, want het was de streek waar men de peper vandaan haalde. De bewijzen hiervoor zijn nog het zogenaamde Dutch Palace, een Nederlandse begraafplaats en het doopboek in de St.Francis church in Fort Cochin. Maar India, een land bijna honderd keer zo groot als Nederland en met meer dan een miljard inwoners, is een arm ontwikkelingsland. Ruim 80 % van de bevolking heeft de Hindoestaanse godsdienst. Zoals bijna alles op straat gebeurt, speelt ook de belijdenis van de godsdienst zich voor een deel op straat af. Een groot deel van de bevolking kan niet lezen en schrijven. Het minimumloon bedraagt zestig euro en men spreekt over armoede indien men minder dan 2400 calorieën voeding per dag krijgt. Waaruit deze voeding bestaat is minder belangrijk. Met name op het platteland en aan de rand van de grote steden is de armoede zeer groot. Men leeft soms letterlijk onder een zeil of men slaapt in de open lucht. De zogenaamde rijken zijn slechts een zeer klein deel van de bevolking en in vergelijking met de rijkdom in Nederland zouden zij hier tot de middenklasse gerekend worden. Het hebben van stromend water, elektriciteit is zeker niet voor iedereen beschikbaar en indien wel aanwezig dan is dit nog geen 24 uur per dag. In zulk een land met zeer beperkte sociale voorzieningen is het hebben van een handicap dus een extra groot probleem. Kennis omtrent zorg voor de gehandicapten is slechts beperkt aanwezig. Daarnaast is ook de acceptatie van mensen met een handicap maar zeer beperkt. Soms ontstaat er de indruk dat in een land waar vele mensen moeten vechten voor hun bestaan de sterkste overwinnen. Ontwikkelingsmateriaal en hulpmiddelen voor bijvoorbeeld fysiotherapie zijn meer dan welkom en ondersteunen de kennisoverdracht. Naast de kennis en goederen zijn natuurlijk ook financiële middelen onontbeerlijk.

Kort samengevat heeft de stichting als doel ondersteuning te bieden aan mensen met een verstandelijke handicap welke in India wonen.

Het bestuur van de stichting denkt dat het nu, 2008, het goede moment is om vanaf 2009 de koers voor de komende jaren bij te stellen. De belangrijkste reden hiervoor is dat we na 10 jaar de deelstaat Kerala, waar onze stichting naar vernoemd is, minder tot onze prioriteit gaan rekenen. Motivatie hiertoe is dat er nu meer dan 150 scholen en dagcentra voor mensen met een verstandelijke handicap zijn in dit deel van India. Dat is relatief weinig op een bevolking van 30 miljoen mensen, maar er is voldoende kennis en draagvlak aanwezig om het zelf verder uit te bouwen. Daarbij komt dat de overheid van deze deelstaat inmiddels RS 600, zijnde ruim € 11 per kind per maand voor de exploitatiekosten bijdraagt. De ouders zijn verenigd in de vereniging Care 10 en beginnen ook hun invloed te krijgen en weten de wegen te vinden die noodzakelijk zijn om de zorg door de samenleving te laten dragen.
Kortom: mede dank zij onze steun bij ongeveer 10 % van de 150 voorzieningen gaan we naar het oosten koersen.